ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ ΙΕΡΑΣ ΝΗΣΟΥ ΤΗΝΟΥ 2017-18
Υπεύθυνη: Αναστασία Μπαξεβάνη
Πρόσκληση
Τον Ιανουάριο συμπληρώνουμε πέντε χρόνια λειτουργίας της Σχολής Γονέων και το Σάββατο 20 Ιανουαρίου στις 6.30 μ.μ. σας προσκαλούμε να εορτάσουμε την επέτειο με παραδοσιακό κέρασμα. Θα προηγηθεί ομιλία του κ. Γεωργίου Μπήτρου, Εκπαιδευτικού – Θεολόγου, με θέμα: «Τα παιδιά είναι το χαμόγελο του Θεού στη ζωή μας». 5 βιβλία θα δοθούν σε ισάριθμους γονείς μετά από κλήρωση.
Περίληψη 3ης Συνάντησης :
«Τα παιδιά είναι το χαμόγελο του Θεού στη ζωή μας»
Γεώργιος Μπήτρος, Θεολόγος, Διευθυντής 2ου Γυμνασίου Αίγινας
Προ πάντων ο Χριστός αγαπά τα παιδιά. Τα δέχτηκε κοντά Του. Τα ξεχώρισε από το πλήθος των ακροατών του. Τα αγκάλιασε και είπε προς τους θορυβημένους μαθητές του: «Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με…. Των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία του Θεού» (Μαρκ. 10,14). Η ιδιαίτερη αυτή αντιμετώπιση και προσοχή που δείχνει ο Χριστός φαίνεται όχι μόνο από αυτό το στιγμιότυπο. Αν ξεφυλλίσουμε την Παλαιά Διαθήκη θα συναντήσουμε πολλές αναφορές σε παιδιά που βρίσκονται κοντά του ή υπηρετούν στο ναό των Ιεροσολύμων. Στα χρόνια της επίγειας ζωής του είναι πολλές οι στιγμές που μεριμνά για την θεραπεία παιδιών και προχωρεί ακόμα και στην Ανάστασή τους όπως της κόρης του Ιαείρου ή του γιού της χήρας από τη Ναΐν. Παιδιά τον υποδέχονται στην είσοδό του στα Ιεροσόλυμα, όπως και νεαροί βοσκοί τον είχαν προσκυνήσει το βράδυ της Γεννήσεως Του. Αλλά και νήπια είναι οι πρώτοι μάρτυρες που θυσιάζονται για να σωθεί το βρέφος Ιησούς από τη μανία του Ηρώδη. Την αθωότητα, την γνησιότητα και καθαρότητα της καρδιάς των παιδιών παρουσιάζει ως βασικό κριτήριο της πνευματικής ζωής μας ο Κύριος. Δεν θέτει απλά υπό την προστασία Του τα παιδιά αλλά τα τοποθετεί ως πρότυπα. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που όχι μόνο εντυπωσιάζει και προβληματίζει τον απλό αναγνώστη των ιερών κειμένων της Αγίας Γραφής, αλλά και συνιστά την ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στην Αποκάλυψη του Θεού και στις άλλες θρησκείες. Μια αντίληψη η οποία συνεχίζεται στα πρώτα Αποστολικά χρόνια και διατρέχει τη ζωή της Εκκλησίας σε όλους τους αιώνες χαρίζοντας στο Αγιολόγιό της πλήθος παιδομαρτύρων και νεομαρτύρων. Και πώς να εξηγηθεί διαφορετικά, όταν σύμφωνα με τη Θεολογία τα παιδιά μοιάζουν με το Θεό εξαιτίας της φυσικής αθωότητάς τους, της ακακίας και της αγνότητάς τους. Τίποτε στον κόσμο δεν δίνει επιτυχέστερη εικόνα της ωραιότητας του Θεού από ένα παιδί και μάλιστα από το βλέμμα ή το χαμόγελό του.
Το παιδί δεν προσδοκά κάτι με πείσμα, δεν κάνει σχέδια, δεν έχει σκοπιμότητα και υποκρισία. Κύρια απασχόλησή του είναι το παιχνίδι. Επειδή τρέφεται και προστατεύεται από τους γονείς του, δεν νοιώθει καμία ανάγκη και θέτει όλη την προσοχή, τη φαντασία και τη δύναμή του στο παιχνίδι, το οποίο έχει για το ίδιο το παιδί αξία και ακόμα τη μεγαλύτερη σοβαρότητα του κόσμου. Εκεί εκφράζει την ευθύνη, την αρετή, τα προσόντα του. Εκεί αφιερώνει τη σκέψη του. Καλλιεργεί τη φαντασία του, οργανώνει τους δικούς του κανόνες, τον δικό του κόσμο και μέσω του παιχνιδιού αναπτύσσει και οικοδομεί τις σχέσεις του με τους συμπαίκτες του, τα άλλα παιδιά. Αφετηρία της ζωής του δεν είναι η ανάγκη. Το παιχνίδι είναι μια ελεύθερη δημιουργία, η αναπαυτική διάσπαση του. Στο παιχνίδι αισθάνεται ότι έχει την αυθεντία, ότι είναι ένας μικρός Θεός. Το παιδί ακόμα και μέσα από το παιχνίδι του θυμάται το Θεό. Ζει την παρουσία του Θεού, πιστεύει στο λόγο Του, δεν φοβάται την παρουσία του Θεού, εκπλήσσεται για την αμφισβήτηση των μεγάλων και πληγώνεται όταν βλέπει ή ακούει τους μεγάλους να μιλούν άσχημα για το Θεό του.. Είναι ο πλέον τρεπτός άνθρωπος προς τη Θεότητα, ο θαυμαστής, ο φίλος και συμμέτοχος του Θεού. Γι’ αυτό και μας εντυπωσιάζει πολλές φορές η προσήλωση κάποιων παιδιών μέσα στο ναό, η αφοσίωσή και η καλή διάθεσή τους απέναντι στους εκπροσώπους του Θεού. Μας προκαλεί ιδιαίτερη συγκίνηση η οικειότητα που αισθάνονται τα παιδιά μέσα στο ναό, και η απλότητα τους όταν μιλούν, όταν προσεύχονται όταν εξωτερικεύουν, εκφράζουν την πίστη και τα αισθήματά τους προς το Θεό. Τα παιδιά με τη στάση τους το χαμόγελο τους, το βλέμμα και την αθωότητά τους μας αποκαλύπτουν το Θεό και μας οδηγούν στη συνάντησή μαζί Του.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Γεώργιος Μπήτρος γεννήθηκε στον Πειραιά από Αιγινήτες στην καταγωγή γονείς και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Στη συνέχεια παρακολούθησε Μεταπτυχιακό πρόγραμμα στον τομέα της Παιδαγωγικής – Κατηχητικής στη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Επί πολλά χρόνια εργάστηκε ως κατηχητής και στέλεχος του νεανικού έργου και των Κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Συνεργάστηκε ως παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών στους σταθμούς της Πειραϊκής Εκκλησίας και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Εργάστηκε ως καθηγητής Θεολόγος Μέσης Εκπαιδεύσεως από το 1992 σε σχολεία του Πειραιά και της Σαλαμίνας και από το 1995 υπηρετεί ως καθηγητής στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας. Στο χώρο του Γυμνασίου δραστηριοποιείται με προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Έχουν ήδη εκπονηθεί 21 προγράμματα που αναφέρονται σε τοπικά ιστορικά, λαογραφικά, περιβαλλοντικά θέματα της Αίγινας. Παράλληλα με τη θεατρική ομάδα έχει παρουσιάσει έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων αλλά και δικής του γραφής.
Ατομικά έχει εκδώσει τα βιβλία : «Παχιά Ράχη, ο οικισμός, η ιστορία, οι άνθρωποι, οι Άγιοι », «Η Γωγώ της Αίγινας», 7 χριστουγεννιάτικα διηγήματα ( «Δύο παρά είκοσι», «Χαρά Θεού», «Χρυσαφένια», «Μαίρη Christmas», «Η Μπιρμπίλω», «Η Ιωάννα των Θεοφανείων», «Ένας άγγελος στα κεραμίδια» ) αλλά και μικρά φυλλάδια για ιστορικά θέματα της Αίγινας και έναν κατάλογο με τα βιβλία που αναφέρονται στην Αίγινα.
Είναι μέλος της Διοικούσης Επιτροπής του Λεουσείου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος Από το 2004 είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία του Πνευματικού Κέντρου Κυψέλης του Δήμου Αίγινας, όπου μαζί με τους συνεργάτες του έχει προχωρήσει στην διοργάνωση πλήθους εκδηλώσεων, ομιλιών, παρουσιάσεων βιβλίων, εκθέσεων τιμητικών αφιερωμάτων και παραστάσεων. Από το 2008 είναι μέλος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Αίγινας (ΚΕΔΑ) και υπεύθυνος του Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Από το 2011 είναι Διευθυντής του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.
